ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ
Α' ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1911
Στις αρχές του αιώνα, και ενώ η ιδιαίτερη πατρίδα μας, η Ήπειρος, δεν είχε απαλλαγεί ακόμη από την Τουρκοκρατία, πολλοί συμπατριώτες μας αναγκάζονταν να ταξιδέψουν σε αστικά κέντρα, Κωνσταντινούπολη, Ξάνθη, Αλεξάνδρεια, Αθήνα ήταν κυρίως οι τόποι προορισμού.
Μόνοι, χωρίς οικογένεια, με την ελπίδα συντροφιά, χωρίς κανένα σχεδόν εφόδιο σε μια αγωνιώδη προσπάθεια επιβίωσης στις δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής.
Το δρόμο αυτό, προαιώνιο μονοπάτι της φυλής μας, τον ακολουθούσαν τότε και κάποιοι συγχωριανοί μας, οι περισσότεροι στην περιοχή Αθηνών – Πειραιά, στην πρωτεύουσα.
Οι σκληρές συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης αφενός και αφετέρου ο μόνιμος καημός της ξενιτιάς τους έφεραν πιο κοντά. Το κυνήγι της όποιας επιτυχίας και η νοσταλγία της επιστροφής μόνιμα στην ψυχολογία τους. Η διέξοδος; Η συνάντηση, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα. Έτσι γεννήθηκε η ανάγκη της Αδελφότητας. Οι λίγοι αυτοί συγχωριανοί μας το 1911 επιχειρούν να ιδρύσουν την
ΦΙΛΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΓΛΥΖΙΑΝΙΤΩΝ ΗΠΕΙΡΟΥ.
ΦΙΛΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΓΛΥΖΙΑΝΙΤΩΝ ΗΠΕΙΡΟΥ.
Αψευδής μάρτυρας η σφραγίδα που σώζεται έως σήμερα. Πρωτεργάτες αυτής της κίνησης οι αδελφοί Μήτσος και Στέφανος Μπιρμπίλης, Απόστολος Ντάφλος, Γιώργος Γκόγκος, Σπύρος Μπιρμπίρης, Βασίλειος Τασούλας, Αθανάσιος Χρηστίδης κ.α. Η αξιόλογη αυτή προσπάθεια, για την οποία δυστυχώς, δεν διασώθηκαν περισσότερες πληροφορίες, ανακόπηκε εξ αιτίας των βαλκανικών πολέμων του 1912 – 13. Με την κήρυξη της γενικής επιστράτευσης, όπως όλοι οι Έλληνες και οι συγχωριανοί μας στον αγώνα για την απελευθέρωση και της υπόλοιπης Ελλάδος.
Β' ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1933 – ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΣ
Η γενιά του 12-13, αλλά και της Μικρασιατικής καταστροφής, έμελλε να ξανασυναντηθεί με τη νεότερη στην πρωτεύουσα και πάλι, σ' αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου το ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΠΑ στη Δραπετσώνα γίνεται το κέντρο συνάντησης των συγχωριανών μας και πολλών άλλων Ηπειρωτών. Από τις συναντήσεις αυτές είναι και η φωτογραφία του 1933 με τους αρτεργάτες της δεκαετίας του 30.
Ψυχή αυτών των συναντήσεων ο ιδιοκτήτης του φούρνου, ο μπάρμπα Μήτσος Παππάς και η σύντροφός του Ευαγγελία Δημ Γκόγκου. Με φροντίδα και αγάπη για όλους και για όλα. Με προσφορά αξιόλογη, αναγνωρισμένη από κάθε συμπατριώτη μας που προστρέχοντας εκεί – στο φούρνο του Παππά – έβρισκε και τη θαλπωρή της οικογενειακής στοργής.
Η ιδέα της Αδελφότητας μόνιμα στο μυαλό τους. Νέες προσπάθειες, για τη συγκρότηση της δεν καρποφόρησαν. Αντίξοες αντικειμενικές συνθήκες (ανώμαλες πολιτικές καταστάσεις) δεν επέτρεψαν την επανίδρυση και λειτουργία της Αδελφότητας τότε.
Στη συνέχεια μεσολάβησαν τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα (Β' Παγκόσμιος πόλεμος – κατοχή – εμφύλιος) και ήρθαν ακόμη δυσκολότερες μέρες για το Έθνος και την Πατρίδα μας.
Γ' ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1953
Με το ξεκίνημα της μεταπολεμικής περιόδου, νέο κύμα εσωτερικής μετανάστευσης. Παλιοί και νέοι ταξιδεμένοι, περισσότεροι αυτή τη φορά, δοκιμάζουν ξανά την τύχη τους μακριά από τις εστίες τους για μια θέση στον ήλιο.
Το γνωστό στέκι – ο φούρνος του Μήτσου Παππά – με πυκνές παρουσίες, γίνεται και πάλι τόπος συνάντησης. Εκεί ξαναζωντανεύει και ο πόθος να βρεθούν πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Οι στόχοι ξεκάθαροι. Να πλάσουν τα όνειρά τους για την προκοπή της δικής τους και του τόπου τους. Να χτίσουν γερά τα θεμέλια, με υλικά ατόφια σαν την ατσάλινη ψυχή τους, για τις γενιές που θ' ακολουθήσουν. Όλα αυτά κλείστηκαν σε μια λέξη : ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ. Έτσι ιδρύθηκε η ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΓΛΥΖΙΑΝΗΣ – ΗΠΕΙΡΟΥ Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Με την αρ. 1787 απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά στις 24-7-1953. Στα τυπικά της διαδικασίας, καταστατικό, έγκριση από το Πρωτοδικείο κ.τ.λ. Την πρωτοβουλία είχαν ο Γιώργος Στ. Μπιρμπίλης και ο Νικόλαος Γκόγκος που μαζί με τους Χ. Σπύρο Δ. Χαραλάμπους Βασίλη Λαμπιρίδη και Θωμά Τασούλα αποτέλεσαν την Διοικούσα επιτροπή. Ακολουθεί η πρώτη Γενική Συνέλευση, εκλέγεται το Δ. Συμβούλιο και η Αδελφότητα αρχίζει να λειτουργεί, συμπληρώνοντας 40 χρόνια ζωής.
Πολλοί από τους πρωτεργάτες αυτής της κίνησης δεν ζουν πια. Έφυγαν οι περισσότεροι νωρίς και δεν πρόλαβαν να ιδούν ολοκληρωμένους τους κόπους και τις προσπάθειές τους. Χρέος μας, να τιμήσουμε τη μνήμη τους και μέσα από την αφιέρωσή μας αυτή στα 40 χρόνια της Αδελφότητας. Έτσι άρχισε η ζωή της Αδελφοτητας της ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΙΩΤΩΝ. Όπως μετονομάσθηκε το χωρίο μας τον επόμενο χρόνο και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με αξιόλογη δράση και έργο πολυσήμαντο.
Τα πρώτα δώρα της Αδελφότητας – εικόνες ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης του 21, όργανα χημείας, ρολόι τοίχου και άλλα εξοπλιστικά μέσα στο Δημοτικό Σχολείο – είναι ενδεικτικά της λαχτάρας των ανθρώπων αυτών για την πρόοδο των μαθητών του τόπου μας.
Ακολουθεί ένας μακρύς κατάλογος έργων στο χωριό μας με προσφορές αποκλειστικά των μελών της Αδελφότητας, πάντοτε από το υστέρημά τους.
Η πρώτη διάνοιξη του αυτοκινητόδρομου το 1968, η ανέγερση του ναού του Αγίου Παντελεήμονα, στη κεντρική πλατεία, το πολιτισμικό κέντρο στη θέση του παλιού Σχολείου και η διαμόρφωση των χώρων της μοναδικής πλατείας μας είναι τα βασικότερα από τα έργα υποδομής που κοσμούν το μικρό μας τόπο.
Η αλληλοβοήθεια μεταξύ των μελών μας και οι κοινωνικές εκδηλώσεις κάθε μορφής όπως χοροί, συνεστιάσεις, εκδρομές, συζητήσεις, αθλητικές συναντήσεις στην Αθήνα και στο χωριό (Πάσχα, Καλοκαίρι) αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι των δραστηριοτήτων της Αδελφότητας.
Οι νεότερες γενιές, χωρίς τις μνήμες και τα βιώματα όσων έζησαν και μεγάλωσαν στη γενέτειρα γη, στο χωριό, αγκάλιασαν την Αδελφότητα, ζουν και καλλιεργούν το δικό τους βίωμα κρατώντας ότι είναι άξιο και ανόθευτο από τα παλιά. Ταυτόχρονα προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες τους, δημιουργώντας με το δικό τους τρόπο, με τα δεδομένα της δικής τους εποχής. Σε μια σύνθεση αρμονική αναζητώντας λύσεις στα προβλήματα του σήμερα, κρατημένοι σταθερά από τις ρίζες μας.
Με πνεύμα ενότητας με διάθεση προσφοράς για ποιότητα ζωής για διέξοδο στα καθημερινά πραγματικά και τεχνητά αδιέξοδα.
Ζώντας σε μια μεγαλούπολη σαν την Αθήνα, με πολύμορφα κοινωνικά χαρακτηριστικά – εξωτερικά και εσωτερικά – με λογής – λογής κινδύνους διατηρούμε και αναπτύσσουμε τα χαρακτηριστικά της δικής μας κοινότητας.
Χαρακτηριστικά όχι μόνο κοινής καταγωγής αλλά και κοινής αντίληψης, κοινής αισθητικής, κοινού πολιτισμού.
Χαρακτηριστικά όχι μόνο κοινής καταγωγής αλλά και κοινής αντίληψης, κοινής αισθητικής, κοινού πολιτισμού.
Οι στενές και ζεστές οικογενειακές σχέσεις, η λαϊκή παράδοση και τα πλούσια έθιμα μας, η ποικιλία των χωρών μας, οι χρωματισμοί της Ηπειρώτικης μουσικής, η άγρια ομορφιά του τοπίου μας εξακολουθούν να συγκινούν όχι μόνο τους μεγαλύτερους σε ηλικία αλλά ευτυχώς και τους νέους μας.
Ευχή μας το 50 χρόνια να αποτελέσουν σταθμό για την παραπέρα ανάπτυξη της Αδελφότητας και απαρχή νέας δημιουργίας για τη γενιά που ακολουθεί.
Η ολοκλήρωση αυτού του στόχου σηματοδοτεί τα βήματα της Αδελφότητας για τις επόμενες δεκατετίες.
Έτος Ιδρύσεως 1953
ΙΔΡΥΤΙΚΑ ΜΕΛΗ
- Μπιρμπίλης Γεώργιος του Στεφάνου
- Γκόγκος Νικόλαος του Γεωργίου
- Τασούλας Θωμάς του Βασιλείου
- Χαραλάμπους Σπυρίδων του Δημητρίου
- Ντάφλος Λάμπρος του Γεωργίου
- Φούκας Δημήτριος του Χρήστου
- Χρηστίδης Σωτήριος του Αθανασίου
- Μητσόπουλος Κωνσταντίνος
- Λαμπρίδης Βασίλειος του Χρήστου
- Γκόγκος Κωνσταντίνος του Γεωργίου
- Φούκας Βασίλειος του Αθανασίου
- Παππάς Αθανάσιος
- Παππάς Παναγιώτης του Αθανασίου
- Τζόκας Απόστολος
- Φούκας Νικόλαος του Αθανασίου
- Αντωνιάδης Νικόλαος του Σπυρίδωνος
- Φούκας Θεώδορος του Παναγιώτη
- Τασούλας Γεώργιος του Νικολάου
- Τασούλας Χρήστος του Νικολάου
- Ντάφλος Ευάγγελος του Αποστόλου
- Μπιρμπίλης Μιχάλης του Σπυρίδωνος
- Λαμπρίδης Δημήτριος του Χρήστου
- Ντάφλος Χρήστος του Γεωργίου
- Αντωνιάδης Γεώργιος του Χρήστου
- Τασούλας Θύμιος του Αποστόλου
ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Χαραλάμπους Σπύρος
Μπιρμπίλης Γεώργιος
Λαμπρίδης Βασίλειος του Χρήστου
Τασούλας Θωμάς
Γκόγκος Νικόλαος
Κείμενο του Λ. Χαραλάμπους από την ατζέντα του 1993
ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΝ
ΤΗΣ ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ
ΓΛΥΖΙΑΝΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ
'Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ'
ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ
ΤΥΠΟΙΣ: Δ. ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΗ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ 36
1953
Αριθμός 1787
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ
ΤΩΝ ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ
Συγκείμενον εκ των Δικαστών Λυσάνδρου Κανελλάκου, Προέδρου, Γεωργίου Κροκιδά Εισηγητού και Σπυρίδωνος Χρυσανθακη.
Συνεδρίασαν δημοσίως εν τω ακροατηρίω του την 12 Ιουνίου 1953, παρουσία και του Υπογραμματέως Ιωάννου Τουμπάνου, ίνα δικάση επί της εξής αιτήσεως:
Του αιτούντος εν Πειραιεί εδρεύοντος Σωματείου υπό την επωνυμία “Αδελφότης Γλύζιανη Ηπείρου η Αγία Παρασκευής” νομίμως εκπροσωπούμενου υπό του προσωρινού Διοικητικού Συμβουλίου αυτού αποτελουμένου εκ των Γεωργίου Στεφ. Μπιρμπίλη, Νικολάου Γεωργ. Γκόγκου, Βασιλείου Χρ. Λαμπρίδη, Σπυρίδωνος Δημ. Χαραλάμπους και Θωμά Β. Τασιουλα, κατοίκων απάντων Πειραιώς, παραστάντος δια του πληρεξουσίου των Δικηγόρου Αθ. Παντούλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου